دهی است از دهستان حسن کیادۀ بخش آستانۀ شهرستان لاهیجان. در 14هزارگزی شمال آستانه، در جلگۀ معتدل هوای مرطوبی واقع است و 300 تن سکنه دارد. آبش از رود خانه حسن کیاده از سفیدرود تأمین می شود. محصولش برنج و کنف و توتون سیگار و ابریشم است. شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
دهی است از دهستان حسن کیادۀ بخش آستانۀ شهرستان لاهیجان. در 14هزارگزی شمال آستانه، در جلگۀ معتدل هوای مرطوبی واقع است و 300 تن سکنه دارد. آبش از رود خانه حسن کیاده از سفیدرود تأمین می شود. محصولش برنج و کنف و توتون سیگار و ابریشم است. شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
دهی از دهستان ایل تیمور بخش حومه شهرستان مهاباد واقع در 41 هزارگزی جنوب خاوری مهاباد و 18500 گزی خاورشوسۀ مهاباد به سردشت. موقع آن کوهستانی و معتدل مالاریایی است. سکنۀ آن 138 تن. آب آن از رود خانه مهاباد و محصول آن غلات، چغندر، توتون، حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
دهی از دهستان ایل تیمور بخش حومه شهرستان مهاباد واقع در 41 هزارگزی جنوب خاوری مهاباد و 18500 گزی خاورشوسۀ مهاباد به سردشت. موقع آن کوهستانی و معتدل مالاریایی است. سکنۀ آن 138 تن. آب آن از رود خانه مهاباد و محصول آن غلات، چغندر، توتون، حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
دهی است از دهستان ایل تیمور بخش حومه شهرستان مهاباد، واقع در 27هزارگزی جنوب خاوری مهاباد با 203 تن سکنه. آب آن از رودخانه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)
دهی است از دهستان ایل تیمور بخش حومه شهرستان مهاباد، واقع در 27هزارگزی جنوب خاوری مهاباد با 203 تن سکنه. آب آن از رودخانه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)
دهی است از دهستان سردرود بخش اسکو از شهرستان تبریز، در 15 هزارگزی شمال اسکو و 8 هزارگزی جادۀ تبریز به اسکو، در جلگۀ معتدل هوائی واقع است و 506 تن سکنه دارد. آبش از بارانلو، محصولش غلات و حبوبات و کشمش و بادام و کرچک، شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
دهی است از دهستان سردرود بخش اسکو از شهرستان تبریز، در 15 هزارگزی شمال اسکو و 8 هزارگزی جادۀ تبریز به اسکو، در جلگۀ معتدل هوائی واقع است و 506 تن سکنه دارد. آبش از بارانلو، محصولش غلات و حبوبات و کشمش و بادام و کرچک، شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
ده کوچک و کم آباد. (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). ده کم جمعیت که چندان آبادانی نداشته باشد. (ناظم الاطباء). دهی بسیار کوچک و کم سکنه و کم حاصل. دهی کوچک و ناچیز و حقیر. ده کوره. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : من روشنم از دود غم روز به خویش ای چرخ تو می دانی و این کوره ده خویش. رکنای مسیح کاشی (از آنندراج)
ده کوچک و کم آباد. (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). ده کم جمعیت که چندان آبادانی نداشته باشد. (ناظم الاطباء). دهی بسیار کوچک و کم سکنه و کم حاصل. دهی کوچک و ناچیز و حقیر. ده کوره. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : من روشنم از دود غم روز به خویش ای چرخ تو می دانی و این کوره ده خویش. رکنای مسیح کاشی (از آنندراج)
کمال الدین دده خلیفه، معروف به قره دده یا دده جونکی. از دانشمندان است. وی در اماسیه از شهرهای آناطول پرورش یافت و در آغاز دباغی میکرد، سپس به درس و تحصیل همت گماشت و چیزی نگذشت که برای تدریس در مدرسه بایزید در بروسه به سال 935 هجری قمری دعوت شد و سپس به سال 950 به مدرسه مرزیفون منتقل شد و مفتی دیاربکر و مدرس مدرسه خسروپاشا در آنجا گردید و از آنجا به حلب و کفه منتقل شد و به سال 962استعفا کرد و به شهر بروسه برگشت و به سال 975 ه. ق. در همان شهر وفات یافت. او راست: حاشیه بر شرح سعدالدین تفتازانی بر تصریف عزی از ابوالفضائل ابراهیم بن عمادالدین معروف به زنجانی. این کتاب در بولاق به سال 1255 هجری قمری و در آستانه به سال 1288 هجری قمری چاپ شده است. (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1505، 1507)
کمال الدین دده خلیفه، معروف به قره دده یا دده جونکی. از دانشمندان است. وی در اماسیه از شهرهای آناطول پرورش یافت و در آغاز دباغی میکرد، سپس به درس و تحصیل همت گماشت و چیزی نگذشت که برای تدریس در مدرسه بایزید در بروسه به سال 935 هجری قمری دعوت شد و سپس به سال 950 به مدرسه مرزیفون منتقل شد و مفتی دیاربکر و مدرس مدرسه خسروپاشا در آنجا گردید و از آنجا به حلب و کفه منتقل شد و به سال 962استعفا کرد و به شهر بروسه برگشت و به سال 975 هَ. ق. در همان شهر وفات یافت. او راست: حاشیه بر شرح سعدالدین تفتازانی بر تصریف عزی از ابوالفضائل ابراهیم بن عمادالدین معروف به زنجانی. این کتاب در بولاق به سال 1255 هجری قمری و در آستانه به سال 1288 هجری قمری چاپ شده است. (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1505، 1507)
دهی است از دهستان درکاسعیدۀ بخش چهاردانگۀ شهرستان ساری، در 31هزارگزی شمال غربی کیاسر، در منطقۀ جنگلی کوهستانی معتدل هوای مرطوبی واقع است و 140 تن سکنه دارد. آبش از چشمه ورود گرآب، محصولش برنج و غلات و ارزن، شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
دهی است از دهستان درکاسعیدۀ بخش چهاردانگۀ شهرستان ساری، در 31هزارگزی شمال غربی کیاسر، در منطقۀ جنگلی کوهستانی معتدل هوای مرطوبی واقع است و 140 تن سکنه دارد. آبش از چشمه ورود گرآب، محصولش برنج و غلات و ارزن، شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
